Parę
dni temu pisze do mnie znajoma z Uniwersytetu Medycznego w Katowicach i pyta
dlaczego nie udzielam się w trakcie zajęć na uczelni. Czytam to drugi i trzeci
raz, zachodząc w głowę jakim cudem studentka ŚUM wie jak wyglądały moje
dzisiejsze ćwiczenia na Filologii UŚ. Okazuje się, że zasłyszała to w
szlachetnej linii KZK GOP oznakowanej numerem 12. Sesję temu, pisze do mnie
znajoma z informacją, że z tą dziewczyną co „chyba kręcę” nic nie będzie, bo
słyszała w tym samym autobusie, że „ Strączek…ona nie wie, chyba nie powinna bo
on jest taki…”. Dziś w akademikowej kuchni, sąsiadka, która swego czasu
nakarmiła mnie bardzo dobrym sushi własnej roboty, zwraca się do mnie „Strączku”
(a mówią mi tak nieliczni znajomi) i opowiada, że w sumie to mnie chyba wszyscy
znają, bom taka barwna postać. Wiem jak to brzmi, jak kaskada egocentrycznego schlebiania
samemu sobie, ale przedkładam jedynie fakty, które mnie samego powoli skłaniają
ku teorii jakiegoś wielkiego spisku. Nie powiem, łasym na wiedzę, że taki
naokoło mnie rumor, że jak coś zrobię to po chwili wie każdy (bez pośrednictwa
FB!), że widzieli mnie jak wracałem ze „Swingu” Abelarda Gizy z „jakąś rudą”.
Czasem
wystarczy mi nazwisko i nagle w potrzebie znajduje się kolega kolegi, znajomych
koleżanki, której kuzyn przejechał obok mnie w karetce, w drodze po ukraińską,
nie majdaną..tfu, nie śmiganą wątrobę, dla typa z Mat-Fiz-Chemu, który pił ze
mną piwo w czasach plejstocenu. Wtedy
raduję się bo otwierają się różne bramki, drzwiczki i butelki a ja wpadam w
fajne towarzystwo. W takich sytuacjach często po przyswojeniu wieloprocentowej,
płynnej inteligencji, wymieniam się z prawie obcymi mi ludźmi, żenująco-śmiesznymi
historyjkami np.: o wspólnym koledze, który na urodzinach znajomego zbezcześcił
treścią żołądkową cztery pary skarpet…będących nadal na nogach gości.
Jednak złe strony tego rabanu są mroczne niczym czarne łzy
goryczy i smutku nowego Batmana. W akademiku mieszkam na parterze i jestem
zmuszony do posiadania w oknach czegoś na wzór bardzo nieudanego welonu i dwóch
płacht wielkości nakryć na konie. Podobno kobiety nazywają to firanką i zasłonkami.
Wynika to z faktu, że jak chcę się przebrać (a to przecież mało interesujący
widok…co najmniej mało…) to czuję się jak w telewizorze. Budzi to we mnie
paniczny lęk utraty minimum prywatności i tego, że znajomy znajomego,
przyjaciół koleżanki […] zobaczy mnie w gaciach. Skutkiem czego oczywiści na
drugi dzień, któraś z koleżanek zwróciłaby mi uwagę, że powinienem używać
proszku do kolorów bo inaczej mi kolor spłowieje już do końca.
Druga sprawą jest to, że poznaję codziennie, co imprezę,
naprawdę gigantyczne ilości osób, które pod przymusem i szantażem nawadniają
mnie wodą życia, choć ja się bronię jak mogę, a po paru tygodniach zaczepiają
mnie na przystanku wymawiając imiona wspólnych znajomych i tego cośmy to razem
przeżyli. Za dużo informacji! Pięknie to prezentuje nowy skecz Ani-mru-mru.
Podchodzi do mnie po raz kolejny piękna dziewczyna i zaczyna bardzo sympatyczną
rozmowę o tym co tam na uczelni. Przez dwanaście przystanków w/w 12ką utrzymuję
w kłopotliwej dla mnie sytuacji rozmowę z cud istotą, bojąc się, że zaraz
wyjawi się, iż nie pamiętam jej imienia (dzięki losowi, sama je wyjawiła!).
Albo przechodzą koło mnie inne istoty, mniej lub bardziej piękne, wyglądające
na damskie lub męskie (broda już niczego nie gwarantuje prócz laurów) i witają
się, zagadują, a ja mam pustkę w głowie i podejrzliwie łypię na osobnika czy
czasem nie wie czegoś o tym jakie gacie mam dziś na sobie.
Stąd uformował się w mojej głowie
pewien plan. Skoro Bytom jest znany z bycia zewnętrznymi rubieżami Śląska i konkursu
czekolady, dzięki której puchną chodniki, to może się do was przeprowadzę? Skoro w XIV wieku bytomscy rajcy tak szybko "schowali" pod wodą tamtejszego proboszcza za co Bytom ekskomunikowano to mam szanse na nowy
start, nowe życie (wtopienie się!) Toż to lepsze od jankeskich systemów ochrony świadków, u was
człowiek znika jak przychód do kasy miasta!
Chyba, że w pobliskim bytomskim jarzyniaku przekupka zapyta mnie jak tam
przeszczep wątroby kolegi, znajomego, przyjaciół….
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz